Verdere argumenten. Corrida door de jaren heen.

Omdat mijn vorige post misschien zijn doel een beetje voorbij schoot, schrijf ik dit stukje.

Hoe ver kun je komen met toegewijd trainen als je GEEN of nauwelijks aanleg tot de loopsport toont ? Bovenstaand diagram toont mijn evolutie tijdens de Corrida van 't Sas, een relatief drukbezette wedstrijd.
De eerste 2 jaar modderde ik maar wat aan, procentueel zat ik in 2005 bij de laatste 5% van de aangekomen lopers en het jaar daarna liep ik ergens tussen de laatste 20%. Erg hoopgevend was dat allemaal niet.

Een jaar "goed" trainen liet me een stap in de goede richting zetten (2007) en daarna kon ik toch nog steeds verder evolueren ondanks dat de laatste 2 jaar goed presteren op de Corrida van ondergeschikt belang was.

Ik zal er niet over liegen, ik moet er erg veel voor doen en er kruipt heel wat tijd in, het merendeel van het jaar ben ik moe en heb ik ergens wel iets die opspeelt . Het kost me ook heel wat geld en enkele statussymbolen. Gelukkig doe ik het graag en wil ik momenteel niks anders.
Ik zal hoogstwaarschijnlijk nooit "echt" snel zijn. Maar ik heb toch het gevoel dat ik de limieten van mijn lichaam steeds verder opgeschoven heb en ik hoop dat ik ooit ergens dicht tot bij mijn ultieme potentieel geraak.
En dus niet ergens blijf hangen rond de 80% van mijn mogelijkheden waar zovelen al tevreden mee zijn.

Er zijn geen binnenwegen!

Via via kwam ik aan volgende blogpost, omdat ik hem zo goed vind neem ik hem integraal over.
Maar het komt er op neer wie, het uiterste wil van zijn talent (of dat nu een sub -30 10k is, of een sub 40) moet bereid zijn er voor te trainen.

Tor Arne Hetland is real. I saw him. Actually, I closed out the bar with him last night. The guy lives in a different world than you and I do. And, he’s a hell of a lot faster than we will ever be.

I wanted to suck some training talk out of him, so I made up some BS about having a bad race and threw in a cheap shot about Americans being slow (USST, I didn’t mean it at all).

Through the noise, norwegian, and waking up at 11am, here’s the best that I can remember from a conversation/rant/binge between 1:30 and 2am:

He said, “All that matters is you have a good miljø (which means culture and environment) and that you have the…(tried to explain ‘the fire within you’, but couldn’t).” He was very animated. “Where did you finish today?”

“50,” I lied.

“Ja. You are here now with (unnamed coach),”

(places a beer in the lonely corner of the bar)

“This is winning your Nationals.”

(places a beer in front of him)

“This is winning a World Cup.”

(practically tosses a beer out of reach and off the bar)

“If you want to win you need to train 1200 hours like Justyna (Kawuckchuck). You are not even close.” he said.

“That’s rediculous! Not to mention totally ‘questionable’,” I said.

“But have you tried? No. That’s why you won’t win. If you train 1200 hours THEN you will know how to train. You are not even close.”

The thing that blew me away is that it was immediately apparent that he comes from a COMPLETELY different world than we do. He’s right, we aren’t even close. Nowhere near it.

When guys like him talk about training it’s not about getting faster or making some team, it’s about *winning world cups*. Even when he’s talking to someone he doesn’t know.

He’s right, he has the miljø, so he doesn’t have to consider second best. It’s tip-top or nothing. Train more, *lots* more. Don’t expect help, because you are the one that has to race. Don’t come to a workout and say “what are we doing today?” - just show up with a plan.

This energy I got from that beer soaked nordmann is something I can’t describe in writing.

Corrida van 't Sas 2010

Deze morgen stond ik aan de start van de Corrida van 't Sas. De bedoeling was zo goed mogelijk te lopen en zo zwaar mogelijk af te zien. Omdat dit geen prioritaire wedstrijd was had ik niet getaperd dus was het bang afwachten wat het worden zou.

De start miste ik compleet, gelukkig is dat langs hier niet zo erg, adrenaline, testosteron en dergelijke maken dat 95% van de lopers meer dan 30% boven hun gemiddelde snelheid starten (en de prijs die betalen ze hoe dan ook), dus na een kilometer kon ik aansluiting maken bij het eerste peloton en vreemd genoeg kom ik daar redelijk snel aan de leiding te lopen ( Davy loopt dan een goede 100meter verder op kop daartussen nog 2 sterke lopers), iets wat me eigenlijk wel verbaasd, de mannen rond me schat ik allemaal frisser in dan mijzelf.

Na een tijdje voel ik me verzwakken en is er wat discussie in de groep over wie het kopwerk moet doen.(ik ben niet fris en dan kan ik wel wat zeuren, niet op letten makkers!)

Op 2 kilometer van het eind versnelt de snelste man van het groepje (Patrick Van Petegem) wij (Stijn, Kenneth en ik ) kunnen niet voldoende antwoorden.
Aan de streep blijft de rangschikking ongewijzigd: 1) Davy Stieperaere 23'46 op 7,4km (18,7km/h) 2)Deschodt Bert op 8" 3)Van Driesse Tom op 16" 4) Van Petegem Patrick op 49" 5) Ik op 59" 6) Stijn Spriet op 1'07 7) Kenneth Vanduyfhuys op 1'18.

Een leuk extraatje is dat ik "en route" mijn besttijd voor de 5k met een seconde verbeter !