Halve Marathon Oostende

De voorbije maanden zijn erg frustrerend geweest. Eens de vorm weg was ( begin maart ) leek alles zo middelmatig. Wedstrijd na wedstrijd liep ik tijden die net iets zwakker waren dan wat ik voorheen kon. Het leek me dan ook allesbehalve gepast om hoog van de toren te blazen en te doen alsof ik antwoorden had.
Vandaag liep ik mee in de halve marathon van Oostende, ik had niet zoveel ambitie, 4des worden was de laatste tijd zo een beetje het hoogst haalbare, dus dacht ik dat is mijn doel.
Maar de combinatie van het hoge inschrijvingsgeld en de onduidelijkheid over het prijzenfonds speelden in mijn voordeel, de duidelijk meer getalenteerde gasten zonden hun kat.
De concurrentie kwam van Dominique Verbeke, Dominique is de laatste maanden iets sterker dan ik. Maar ik dacht, wie weet ... De start, samen met de 8km was relatief snel. Verschoore Nicolas leidde ons groepje van 4, ik deed na 2km een eerste poging om weg te geraken bij Dominique maar kon slechts enkele meters nemen. Toen de 8km en de 21km wedstrijd splitsten deed ik een nieuwe poging, ik had iets meer succes, de volgende 6 kilometer had ik een voorsprong van 3 tot 10 secondes. Toch kwam Dominique terug en was het mijn beurt om even te bekomen. 2 Kilometer later sloeg ik weer een gaatje (ik dacht beslissend ) maar nee, op 4kilometer voor het eind kwam Dominque weer aan sluiten. Ik had niets meer over maar Dominique leek mij ook niet over een reserve te beschikken. Ik blokte al zijn pogingen tot initiatief af. Op 200m van de streep begon ik mijn eindspurt, Dominique liet begaan.
En zo kon ik eindelijk een periode van frustratie en ontgoocheling afsluiten. Eerste van 570 deelnemers in 1h13'20 (aan 10km doorgekomen in 34'20).