Persoonlijkheid II

Een van de meest onderschatte aspecten van training is karakter. Soms hoor ik de sterren uit de hemel geprezen horen over een atleet, waarbij ik denk "hmm dat klopt misschien fysiologisch, maar hij is ijdel, dus hij zal vlug tevreden zijn." 

De laatste tijd wordt er geschreven over de negatieve kanten van "positieve feedback", ik ben geneigd ze te geloven. Een trainer behoort geen fan te zijn en ook geen vriend. 

Stagevoorbereiding #1

De laatste jaren doe ik een trainingsstage puur gericht op het lopen. Ik heb naar mijn gevoel 2 goede stages achter de rug en eentje die wat minder is. Aangezien mijn tijd beperkt is en een iets minder geslaagde stage een zonde is, probeer ik nu al wat te plannen!

1. Deze keer zal ik het proberen zonder gezelschap, de zoektocht ter plaatse naar een trainingpartner bekomt een idee fixe en ondergraaft het moraal. Ook het lopen van de zogenaamde social events zal ik achterwege laten, iedere wedstrijd die ik loop loop ik volle bak (omdat ik wil winnen.) en dat is geen goed idee op een stage.
2. Meer discipline op het vlak van aangeraden tempo's, wat is het punt 200km te lopen als je er nauwelijks een aerobe stimulus van krijgt?
3. Meer heuvels, ik voel dat daar nog heel wat winst ligt te rapen!

Illusionaire superioriteit

Er is geen schadelijkere attitude dan er van overtuigt te zijn dat je iets beheerst, er goed in bent. Het maakt je lui en je maakt snel fouten.
Ik ken niets toxischer dan vleierij. Je omringen met ja-knikkers en kontkussers zal je remmen, je honger om iets te realiseren verminderen.
Er zijn mensen die zich liever verliezen/kijken naar in een ander dan zelf iets te realiseren. Dit zijn niet de mensen die je nodig hebt.
Je hebt mensen nodig die van je houden maar die de waarheid zeggen over je prestatie. Dit is zo evident dat ik me bijna schaam om het te schrijven, maar het is zo gemakkelijk om in de val te trappen, de luie sofa die zo slecht is voor je rug ziet er ook 10x aantrekkelijker uit dan die stoel met de harde leuning.
We hebben onszelf jarenlang wijsgemaakt (en laten wijsmaken) dat we positief moesten zijn over onszelf en iedereen om ons heen. Het resultaat is net hetzelfde als hetgeen waar deze ideeën zo hard protesteerden, onze hypergeïnflateerde ego's kunnen net zo slecht kritiek en harde woorden verdragen als de oude generaties die nooit een goed woord over zichzelf hoorden.
Het slechte nieuws is, dat je waarschijnlijk suckt als loper. Het goede nieuws is dat je er iets aan kan doen als je daartoe bereidt bent (en je wat geluk hebt).

Kritisch beschouwd. #1

Als ik een fout moet bekennen dan is het mijn inconsistentie, veel te vele malen ben ik veranderd van doel, trainingsschema en wat dan nog allemaal, het is een zwakte in mijn karakter die mij op vele vlakken beperkt in mijn mogelijkheden.
Teveel (willen) weten is niet altijd een voordeel, kennis kan verlammend werken, ik vertel hier niks nieuws, zelfs in de tijd van Plato - vele honderden jaren voor het Christus wist men dit reeds. Met een hoofd vol feiten en weetjes ben je niets, eens moet je kiezen.
Op loopvlak vertaalt zich dat voornamelijk naar een aanpak, om een vast doel (lees een specialisatie-afstand) te kiezen daar ben ik niet goed genoeg voor, ook niet als master! 

2011 welbeschouwd

Voor mij is 2011 reeds voorbij, het jaar begon erg goed. De eerste 3 maanden van het jaar liep ik voor mijn doen heel sterk, Ik onthoud vooral de Corrida van 't Sas, de 10 miles Oostende- Brugge, en de natuurlopen in Lier.
 Daarna was het wisselvalliger, het BK Cross was humhum, de Mc Bride halve marathon beschouw ik als een gemiste kans op een scherpe tijd.
Het zomerseizoen was het niet goed, mijn enige pistewedstrijd (5000m, Lier) was een tegenvaller van formaat.
De herfst was dan weer fijn, niet zozeer door de indrukwekkendheid van mijn prestaties, eerder door het geluk die ik had. Ik won de Halve marathon te Oostende na een heel mooie duel (tot de laatste 100m was het een dubbeltje op zijn kant wie ging winnen.) met streekgenoot Dominique Verbeke. De bijna halve marathon van Ploegsteert was dan weer ontgoochelend.
En als afsluiter liep ik nog een solo halve marathon, die ik, dankzij het middelmatige deelnemers veld met grote overmacht won. Voor mij, een loper die geen kans heeft op enige sponsoring, is dit zeer welkom! De prijs, een gratis reisje (+wedstrijd) in Zweden is een droomkans die ik dan ook met beide handen grijp!
De rest van December beschouw ik nu al als verloren, reeds vele dagen sukkel ik wat met mijn gezondheid, wat overduidelijk was in mijn eerste cross, de SGOLA veldloop waar ik steeds hoop een goede indruk te maken op mijn Antwerpse vrienden, maar daar tot op heden nog nooit in ben geslaagd.

SGOLA CROSS 2011 AKA Against all odds.

Hmm, een minder resultaat (9de op een luttele 14deelnemers, de seniorencross is een stervende zwaan) maar ik kan mezelf enkel verwijten dat ik tegen beter weten in gestart ben. "Wel dan beschouwen we het dan maar als een potige training!" Doe ik dan ook !

Het loont om te proberen !

Vorige week was een goede trainingsweek (dat was lang geleden). Na een erg sterke training met de Hermesclub (die ik als je echt sneller wil worden, nog steeds de beste optie is in deze regio.) onder leiding van mijn trainer Michel, voelde ik me klaar voor het sluitstuk van deze week: een timetrail over 21,1km. Ergens op het web had ik gelezen over de Xperiathon, een wedstrijd waar je met je androidtelefoon aan mee kon doen. Dat leek me wel wat vooral omdat ik wat ervaring heb met solohalvemarathons (bovendien loop ik meestal toch alleen zelfs op echt grote wedstrijden.)
Ik zag dat er tien prijzen waren, de eerste prijs was een trip naar Zweden om een halve marathon te lopen. De volgende 9 prijzen waren gsm's (waar ik geen nood aan heb maar kom altijd leuk om iemand mee te plezieren.)
Ik liep dus in het Leuvense als een halve gek, hard. De eerste 11 waren dragelijk, de benen waren sterk en ik voelde me goed. De laatste 3 waren echter heel andere koek de gps deed raar (GPS is een SLECHT systeem om een loper te volgen, het is niet nauwkeurig genoeg, bovendien is het systeem slecht onderhouden) en ik begon af te zien, toch bleef ik mezelf pushen en liep een tijd van rond de 1h16. Niet slecht dacht ik maar of het genoeg was ??? Veel dieper kon ik toch niet gaan getuige de foto van net na de wedstrijd.
De namiddag vulde ik door wat rond te hangen in de Fnac, wat eigenlijk redelijk stom was, want mijn immuunsysteem had een serieuze klap gehad door de inspanning. Maar goed, een fijne dag gehad.
Helaas werd in de loop van deze week steeds zwaarder verkouden met als gevolg dat ik al 3 dagen niet kan lopen, en ik me de voorbije dagen afvroeg wat ik in godsnaam wou bewijzen met die 1h16.
Toen ik daarjuist naar de uitslag keek met een klein hartje (gsm of geen gsm?) zag ik dat ik Gewonnen had en ik dus naar Zweden mag !! En dat mijn beste vrienden is wel een verkoudheid waard :-D !