A man with a plan !?

Nu ik stilaan het einde van de transitieperiode bereik, is het tijd om een plan op te stellen voor de rest van het jaar. Het hoofddoel is de halve marathon in Ploegsteert op 11 november. Dat is binnen een goede 17 weken. Ik voorzie een 4 tal fases:

1. Transitie: Dit duurt nog tot begin Augustus. Wat houdt dit in ? Veel rustige loopjes, maximaal 1 serieuze snelle sessie in de week (wedstrijd of interval). Mijn 'mijlage' loopt tegen het eind van deze periode op tot ongeveer 80 kilometer per week.
   
2. Algemene fase: Dit is de belangrijkste fase, hier werk aan mijn snelheid en kracht. Als ik deze periode goed kan doorkomen dan neem ik hier een optie op een goede tijd. Wedstrijden zal ik proberen te integreren maar ik denk niet dat er meer dan 1 per maand volle bak gelopen zal worden. Ook zal het in september opletten zijn voor de Mexicaanse griep, die alle plannen serieus in de war kan sturen. Deze periode loopt van Augustus tot eind september. Mijlage zal variëren tussen de 70 en 120 km.
   
3. Specifieke fase: 3 of 4 weken gericht trainen rond halve Marathon tempo. Begin october allesinds nog eens maximum mijlage lopen (120km).
4. Taper: 10 of 14 dagen serieus remmen. Als ik me eind oktober niet fris voel zou ik overwegen een week meer te taperen.

Dit is allemaal redelijk standaard, natuurlijk. Het verschil met mijn marathonschema is dat ik nu eerst op snelheid ga trainen en dan pas meer op (doel)tempo.
Ik denk dat ik pas eind september een doeltijd ga voorop stellen. Dit lijkt een beetje mijn fout geweest te zijn op de marathon, het onvermogen (of ijdelheid) om bij te sturen.

Nawoord

Soms krijg ik de vraag waarom ik zo open ben over mijn schema's en trainingen en of ik eigenlijk wel eerlijk ben in wat ik neerschrijf.
Eigenlijk vind ik het wel grappig dat deze vraag gesteld wordt, lopen is een sport waar de genetische capaciteit de doorslag geeft. Het enige wat je kunt doen met training is je maximale potentieel zo dicht mogelijk te benaderen. Hoe ik train is mijn zoektocht om zo dicht mogelijk bij die grens te geraken. Voor velen zijn mijn trainingen en de intensiteit ervan een lachertje, anderen zouden dan weer kapot gaan aan blessures of vermoeidheid ... .
Het punt van deze verslagjes en ideeën is het aantonen van een denkwijze waar je misschien iets van kan leren - al was het maar de tekortkomingen ervan.