Toen ik begin deze week geïnterviewd werd was ik al achterdochtig, mijn resultaten in het veldlopen zijn op zijn best 'middelmatig' er is geen andere reden dan bladvulling om mij te interviewen.
Toen ik het stukje dit weekend las moest ik even slikken, dit was op zijn best een slordige samenvatting van wat ik gezegd had. Ik kan best geloven dat er zoveel toppers helemaal geen zin meer in interviews hebben.
tekst
Er vonden in het weekend geen veldlopen, crossen of meetings plaats in West-Vlaanderen. Toch kwam er een Hermesser in actie. Lorenzo Coopman trok naar de veldloop in Zele en werd er bij de lange cross van 9180m 15de op 35 deelnemers. Ik kan er mee leven met die uitslag (ik zei , ik ben tevreden) vertelt de Oostendse heftruckchauffeur (relevantie?!). Dit was een goed bezette Oostvlaamse veldloop. Ik ging Bart Maene vooraf die enkele jaren geleden provinciaal kampioen op de 5000 en 10000m werd (dit heb ik niet gezegd, ik ken Bart Maene niet, toen de interviewer dit suggereerde heb ik gezegd dat dit in perspectief gezien moest worden -> waar zit de atleet in zijn cyclus? )
Dit weekend komt Boechout aan de beurt en daarna de crosscup in Brussel. Ik loop pas 4 jaar en leg me dit jaar voor het eerst serieus op het veldlopen toe (heb ik niet gezegd, ik zei dat het veldlopen ter ondersteuning van mijn komend pisteseizoen loop, nuance); Normaal dus dat het bij de Crosscup in Roeselaere bij een 41ste plaats van 45 bleef. (het waren er 46, en ik ga daar helemaal niet zo licht over als de auteur laat uitschijnen.) Dat schrikt mij niet af. Van die wedstrijden wordt een atleet beter.
Straatlopen zijn niet aan mij besteed. ( Dit heb ik niet gezegd, de auteur zelf deed minachtend over straatlopen en probeerde mij deze uitspraak in de mond te leggen.) Ik loop wekelijks toch bijna 110kilometer (lezers van deze blog weten dat dit meestal meer is, behalve in het pisteseizoen) Mijn aandacht gaat naar de piste uit. Ik wil als master de 10000m lopen in 32'30.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten